Magnetoterapia

Zastosowanie magnetoterapii w leczeniu zespołu mięśnia nadgrzebieniowego u psa

Zastosowanie magnetoterapii w leczeniu zespołu mięśnia nadgrzebieniowego u psa

Artykuł opisuje zastosowanie magnetoterapii w leczeniu zespołu mięśnia nadgrzebieniowego u psa.

Autorzy

lek. wet. Marta Likus Stowarzyszenie
Śląska Poliklinika Weterynaryjna w Chorzowie

dr. hab. Roman Aleksiewicz
Wydział Medycyny Weterynaryjnej i Nauk o Zwierzętach UP Poznań

dr Marcin Bojarski
Stowarzyszenie Śląska Poliklinika Weterynaryjna w Chorzowie

dr Aneta Bochenska
Zakład Chirurgii i Diagnostyki Obrazowej Zwierząt, Uniwersyteckie Centrum Medycyny Weterynaryjnej UJ-UR w Krakowie


Zespół mięśnia nadgrzebieniowego (SMS – supraspinatus muscle syndrome)

Mięsień nadgrzebieniowy współtworzy z mięśniami: podgrzebieniowym, obłym mniejszym, podłopatkowym pierścień rotatorów, który odpowiada za ruchy pasywne i ekstensywne. Tkanka mięśniowa przejmuje także zasadniczą rolę ochronną stawu ramiennego podczas przeciążeń.

Zespół mięśnia nadgrzebieniowego u psa opisywany jest jako entezopatia czyli uszkodzenia i degradacje przyczepu ścięgnistego do kości. Schorzenie charakteryzuje się występowaniem zmian patologicznych na granicy ścięgna i kości i/lub mineralizacjami w obrębie ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego. SMS może występować jako pojedyncze schorzenie lub współistnieć z innymi jednostkami chorobowymi tj. złamania pourazowe, złamanie płytki wzrostu guzowatości nadpanewkowej części bliższej kości ramiennej, wrodzone oraz pourazowe zwichnięcie, przyśrodkowa niestabilność ramienia, zapalenia kostno stawowe, aseptyczna martwica chrzęstno-kostna, przykurcz mięśnia nadłopatkowego, tendinopatia mięśnia dwugłowego oraz tendinopatia mięśnia podgrzebieniowego. Może także współuczestniczyć w przebiegu fragmentacji wyrostka dziobiastego przyśrodkowego, nieprzyłączenia wyrostka łokciowy dodatkowy , osteochondrozy kłykcia przyśrodkowego kości ramiennej czy też izolacji nadkłykcia przyśrodkowego.

Schorzenie występuje głównie u psów w średnim wieku, które są bardzo aktywne. Zwierzęta takie są narażone na urazy mechaniczne oraz duży wysiłek fizyczny, co może prowadzić do przerwania lub naderwania włókien ścięgnowych, zapaleń brzuśca, entezopatii i ewentualnych ogniskowych mineralizacji.

Zwierzęta dotknięte SMS, podczas badania ortopedycznego wykazują tkliwość podczas ruchów biernych zginania i prostowania a objawy kulawizny często są obustronne i chroniczne.


Opis przypadków

Dane pacjentów:

Gatunek: psy
Rasa: Border collie x6, Golden retriever x5, Owczarek niemiecki x6, Mieszaniec x 2, Labrador retriever x6
Wiek: 4-9lat
Waga: 12-45 kg

Miejsce obserwacji:

Kliniczna Praktyka Weterynaryjna „PROVET”, Siemianowice Śląskie Klinika Weterynaryjna „GISZOWIEC”, Katowice

Historia choroby:

W przeciągu ostatnich 15 miesięcy zgłosiło się 25 klientów z psami. Psy wykazywały:

  • Ból przy omacywaniu
  • Ból w trakcie ruchu
  • Zaburzenia funkcji kończyn
  • Przykurcze mięśniowe i stawowe
  • Zaniki mięśniowe

Dokonano oceny punktowej stawu barkowego (wg Millisa)

 

Ocena punktowa kulawizny
(wg. skali Millisa)
Ocena punktowa bólu przy badaniu palpacyjnym
(wg. skali Millisa)
Ilość punktówObjawyIlość punktówObjawy
10 pktbrak objawów kulawizny5 pktnie występuje
6 pktkulejący, obciążający kończynę w > 95% kroków3 pktnieznaczny
4 pktkulejący, obciążający kończynę w > 50% i < 95% kroków2 pktśredniego stopnia
2 pktkulejący, ale obciążający kończynę < 50% i > 5% kroków0 pktdotkliwy
0 pktciągła kulawizna bez obciążenia kończyny  

 

Ocena punktowa postawy stojącej
(wg. skali Millisa)
Ocena punktowa aktywności ruchowej (wejście na schody)
(wg. skali Millisa)
Ilość punktówObjawyIlość punktówObjawy
10 pktpostawa stojąca prawidłowa z równomiernym obciążaniem obu kończyn5 pktżadnych trudności
6 pktoszczędzanie chorej kończyny podczas kładzenia się3 pktnieznaczne trudności
2 pktdotykanie jedynie palcami podłoża podczas kładzenia się1 pktznaczne trudności
0 pktnieobciążanie kończyny podczas kładzenia się0 pktniezdolny do wejścia

 

Ocena punktowa obrzęku okolicy stawu barkowego
(wg. skali Millisa)
Ocena punktowa atrofii mięśni obręczy barkowej (jednostronnej)
(wg. skali Millisa)
Ilość punktówObjawyIlość punktówObjawy
5 pktnieobecny10 pktbrak atroffi
3 pktnieznacznego stopnia6 pkt1-2 cm
2 pktumiarkowany4 pkt2-dcm
0 pktznaczna0 pktwięcej niż 4

 

Ocena punktowa zakresu ruchów stawu barkowego – zgięcie
(wg. skali Millisa)
Ocena punktowa zakresu ruchów stawu barkowego – wyprost
(wg. skali Millisa)
Ilość punktówObjawyIlość punktówObjawy
8 pkt50 – 60 stopni6 pkt150 – 170 stopni
6 pkt60 – 90 stopni4 pkt140 – 150 stopni
4 pkt90 – 100 stopni2 pkt120 – 140 stopni
0 pkt100 – 120 stopni0 pkt120 – 130 stopni

 

Wynik badania ortopedycznego stanowiła suma punktów co było podstawą do zakwalifikowania każdego z psów (wg Punktowej Oceny Funkcji Stawu Barkowego – POFSB) do danej grupy badawczej.

 

kwalifikacja według Punktowej Oceny Funkcji Stawu Barkowego (POFSB) (wg. skali Millisa)
Grupa badanaIlość punktów
A (kulawizna I stopnia)58 – 48 pkt
B (kulawizna II stopnia48 – 35 pkt
C (kulawizna III stopnia)35 – 25 pkt
D (kulawizna IV stopnia)< 25 pkt

 

Wykonano badania RTG w wyniku, których nie stwierdzono mineralizacji w obrębie ścięgna i brzuśca mięśnia nadgrzebieniowego.


Podjęta terapia

Podjęto terapię:

1. Suplementację z zastosowaniem glikozoaminoglikanów per os

2. Magnetoterapię z wykorzystaniem urządzenia wielofunkcyjnego ETIUS ULM produkowanego przez firmę ASTAR z Bielska-Białej.

Parametry zabiegów z użyciem magnetoterapii:

  • Kształt: sinusoidalny
  • Częstotliwość: 20Hz
  • Indukcja magnetyczna: 3mT-10mT
  • Przerwa: 3s-0,5s
  • Czas zabiegu:20 min
  • Ilość zabiegów w serii: 20
  • Ilość serii u każdego psa: 2 w odstępie miesiąca
  • Ilość zabiegów w sumie u jednego psa: 40
Magnetoterapia u psa
Magnetoterapia u psa

Wyniki obserwacji

Po 6 miesiącach dokonano powtórnej oceny przyjętych parametrów wg. POFSB stawu barkowego.

Wnioski

Magnetoterapia może być wykorzystana jako jedna z metod skutecznego wspomagania leczenia zespołu mięśnia nadgrzebieniowego.

Podjęta terapia skraca leczenia zespołu mięśnia nadgrzebieniowego u psa i przyczynia się do odbudowy muskulatury mięśnia nadgrzebieniowego.